Vanaf een miljoenjaren oud kalkrif kijken we uit over het stadje Gerolstein. Het stoomdal van de Kyll wordt hier gedomineerd door 100 meter hoge dolomiet-rotsen. Over een smal paadje klommen we tussen dicht struikgewas door naar de top. Casper van 3 vond het maar wat spannend. Eerder op de dag reden we vanuit Nederland richting de Eifel. De komende anderhalve week zullen we per fiets een rondrit door dit middelgebergte maken. Tot fietspad omgebouwde spoorbanen en bochtige rivierlopen wijzen ons de weg. Na een laatste blik op de bedrijvigheid van Gerolstein beneden ons, lopen we terug naar de vlakbij gelegen camping.

Dagoverzicht

Reisverslag

Dag 1: Gerolstein - Kyllburg | 29 km
> Routekaartje

In het centrum van Gerolstein pikken we het fietspad langs de rivier de Kyll op. De hele dag volgen we het dal van deze langste zijrivier van de Moezel. De route is dan ook nagenoeg vlak. Al snel merken we dat het wiel van Caspers aanhangfiets scheef zit, waardoor de ketting er steeds afloopt. In het volgende dorpje lopen we binnen bij de plaatselijke fietsenmaker. Die heeft het probleem in een paar minuten gefikst. Opgelucht vieren we dit met een paar enorme koeken van de bakker.

In Mürlenbach steken we de rivier maar weer eens over. Boven het stadje ligt de Bertrada burcht, genoemd als geboorteplaats van niemand minder dan Karel de Grote. Na een lange lunch bij het speeltuintje in St Thomas wordt het rivierdal erg smal. Samen met de spoorlijn snijden we met een tunnel een grote bocht van de rivier af. De camping van Kyllburg ligt pal aan de rivier. Met dichtgeknepen remmen laten we ons de zeer steile toegangsweg afzakken. Even later genieten we van een welverdiend ijsje op het terras.

Dag 2: Kyllburg - Irrel | 39 km
> Routekaartje

Meteen vanuit het vertrek vinden we een steile klim op onze weg. Voor even verlaten we de loop van de Kyll, die zich hier diep in het landschap ingesleten heeft. Dit jaar hebben we naast de fietskar ook een aanhangfiets mee. Nog een jaar met twee groter wordende kindjes in de fietskar op stap zou wat krap worden. En hoewel Casper dapper meetrapt, heeft ook Jantine nu flink wat kilo's achter haar fiets hangen. Ik trek als vanouds de fietskar met Marit. Met de grootste moeite bereiken we de top van de heuvel die een paar keer dik door de 10% heen gaat. Boven wacht een prima uitzicht op Schloss Malberg, een verbouwd kasteel dat aan drie zijden door de driftig slingerende Kyll omringd wordt.

In Erdorf steken de we de Kyll over. Al snel leidt een fietspad ons met een wat vreemde constructies en een steile 270-graden bocht onder de hoofdweg door. Daarna volgt een mooie klim over een smal weggetje. Na een halve kilometer afzien tussen de bomen opent het landschap zich en kunnen we weer ver van ons af kijken. Over het plateau fietsen we door golvend terrein richting Bitburg. Even voor de bierfabriek nemen we een flinke pauze bij de Burger King. Met flink wat kalorieën achter de kiezen pikken we een van de vele oude spoorbanen op die tot fietspad is omgebouwd. Vals-plat naar beneden duiken we met flinke vaart het dal van de Nims in.

Voor we de camping opzoeken, maken we een ommetje naar de Irreler Wasserfälle. Deze zijn te vinden in het riviertje de Prüm, die hier in een mooi bebost dal stroomt. Het blijkt een flinke toeristische attractie te zijn. Vanaf de houten brug kijken we naar het geweld van het water beneden ons. De stroomversnellingen zijn ontstaan in de ijstijd toen grote rotsblokken hier de loop van de rivier blokkeerden. In dezelfde tijd onstond de Teufelsschlucht, een imposante rotskloof die hoog boven de Prüm ligt. Weer terug in het zadel is het nog maar tien minuten fietsen naar de camping. Bitte ein Bit!

Dag 3: Irrel - Trier | 48 km
> Routekaartje

De eerste kilometers fietsen we nog langs de Prüm. Bij Minden mondt deze uit in de Sauer, die hier de grens met Luxemburg vormt. Over een prima fietspad rijgen we de kilometers rap aaneen. Omdat we steeds dicht bij de rivier blijven zijn er nauwelijks hoogteverschillen. Behalve dan in Wintersdorf, waar we door het dorp omhoog klimmen op zoek naar een speeltuintje of iets dergelijks. Tevergeefs, helaas. Verderop loopt het fietspad langs de steile, beboste helling van het rivierdal. Over een lengte van een paar honderd meter is het zelfs op palen gebouw om het waardevolle watergebied eronder te beschermen. Telkens hebben we mooie uitzichten over de Sauer en het Luxemburgse landschap aan de overkant.

In Wasserbillig mondt de Sauer uit in de Moezel. Ook langs deze rivier loopt een uitstekend fietspad. Aan beide zijden zelfs. De wind in de rug en het zonnetje boven ons hoofd zorgen voor heerlijke omstandigheden. In een speeltuintje bij een camping kunnen de kinderen hun energie kwijt. Aan het eind van de middag fietsen we over de Kaiser-Wilhelmbrücke de stad Trier binnen. Niet veel later staan we na 12 jaar weer met de fiets bij de Porta Nigra, de zwart uitgeslagen Romeinse stadspoort, die gebouwd is tussen 160 en 200 n. Chr. De poort was onderdeel van de stadsmuur en is gebouwd van grote blokken zandsteen. Een bijzonder monument.

Dag 4: Trier - Wintrich | 59 km
> Routekaartje

Fietsen langs de Moezel blijkt een populaire manier om de vakantie door te brengen. De hele dag fietsen we langs de rivier en continu zijn er andere fietsers in zicht. Behalve dan het eerste stuk tot Longuich. Dat is druk en voert langs industriegebieden en buitenwijken van Trier. Eigen schuld, hadden we maar het immer-gerade-aus fietspad langs de noordkant van de Moezel moeten pakken. Voorbij Longuich is het ook aan de zuidzijde van de rivier prima in orde. We zitten in het gebied van de Moezelwijn. Tot in de onmogelijkste hoekjes is het rivierdal volgeplant met wijngaarden. Kleine trekkertjes aan kabels gaan de steile hellingen op en af om de druiven te besproeien.

Urenlang fietsen we vlak langs de rivier. Aan de overkant liggen kleine dorpjes te blinken in het zonlicht. De Moezel kronkelt met grote slingers tussen de omringende heuvels door. De hellingen in de buitenbochten zijn duidelijk een stuk steiler dan in de binnenbochten. De meanders zijn onstaan doordat het omringende gebied zich langzaam opgeheven heeft tot wat nu onder andere de Eifel is. De rivier kon niet mee stijgen en zo ontstond een steeds dieper wordend rivierdal. In het mooie stadje Neumagen-Drohn slaan we fink boodschappen in. Twee Moezelbochten verder ligt Wintrich, waar een camping zou zijn. Na enig zoeken bereiken we via een onverharde weg het verscholen terrein van Campingplatz Georgshof.

Dag 5: Wintrich - Pulvermaar | 52 km
> Routekaartje

We beginnen de fietsdag met waar we gistermiddag geëindigd zijn: op het fietspad langs de Moezel. Maar al na een paar kilometer verruilen we de brede hoofdstroom voor het rustige en pittorekse zijdal van de Lieser. We zitten op de Maare-Mosel radweg, die we de rest van de dag zullen volgen. Een groot deel van deze fietsroute voert over oude spoorbanen zonder enig autoverkeer, wat vanzelfsprekend heerlijk fietsen is. In tegenstelling tot de meeste fietsers rijden wij de route van de Moezel vandaan. Voornamelijk bergop dus. Er is een uitstekende fietshuttle service zodat het prima mogelijk om de route slechts in een richting af te leggen.

Door het smalle en beboste dal van de Lieser fietsen de Eifel weer in. Het gezellig kabbelende riviertje stroomt ons tegemoet. Als het dal zich verderop langzaam opent, naderen we het stadje Wittlich. Bij de plaatselijke Lidl vullen we de voorraden aan. In het drukke centrum pikken we bij de begraafplaats de fietsroute weer op. Hier begint de klim de Eifel in pas echt. Over meer dan tien kilometer stijgt de oude spoorbaan zeer geleidelijk met iets van 2.5%. Normaal heet dat vals-plat, maar met alle bagage en aanhangers is het toch al het serieus klimmen. Afgezien van flink wat tegenliggers is het erg rustig. De spoorbaan loopt door het bos en ligt geisoleerd van autowegen. We passeren een oud spoorwegviaduct en fietsen door enkele goed verlichte tunnels.

Eenmaal op het plateau flirten we kilometerslang met de Autobahn. Tot vijf keer toe kruist de fietsroute de snelweg. Na de laatste keer gaat het eindelijk weer eens serieus naar beneden. Over een prachtig fietspad dalen we door een bos af naar Gillenfeld. Daar wacht ons de slotklim naar de camping aan het Pulvermaar.

Dag 6: Rustdag Pulvermaar
> Routekaartje

Casper wil graag eens een dag op een camping blijven. Omdat er voor vandaag regen verwacht wordt, besluiten we de tent een dagje te laten staan. Helaas blijkt in het naburige Gillenfeld geen supermarkt te zijn. Dat wordt dus uit eten vanavond. Gelukkig is wel een bakker. Met een lading brood en gebak fietsen we terug naar de camping. Terug duiken we meteen de tent in, want het is inmiddels behoorlijk gaan regenen. Gelukkig schijnt tussen de buien door de zon. We vermaken ons uitstekend. De buren en hun kinderen zijn top, 's middags kijken we lekker de Olympische tijdrit van Rio, en we besluiten de dag met friet en een reuzenomelet in het restaurantje.

We zitten hier middenin de Vulkaaneifel. De laatste uitbarstingen dateren van 10.000 jaar geleden. De vulkanische oorsprong is op vele manieren in het landschap terug te zien. Karakteristiek voor het gebied zijn de zogenaamde Maare: vrijwel ronde meren die tientallen meters diep kunnen zijn. Ze ontstonden toen hete magma zich vanuit de diepte een weg baande naar het aardoppervlak en daarbij in contact kwam met grondwater. Enorme explosies en diepe kraters waren het gevolg. De kraters liepen vol met water en vormden de Maare. Het Pulvermaar waaraan wij staan is ook op deze manier ontstaan. Het is maar liefst 72 m diep.

Dag 7: Pulvermaar - Ahrdorf | 58 km
> Routekaartje

Eenmaal over de ringwal rond het meer dalen we in sneltreinvaart af naar Gillenfeld. Daar pikken we de Maare-Mosel radweg weer op. Veel van de seinen en overige spoorwegspullen is bewaard gebleven. Op het oude stationnetje van Schalkenmehren dient een oude rangeerlocomotief als speeltoestel. Casper is er niet weg te slaan. Dit gedeelte van de route is niet voor niets als een speciale kinderfietsroute aangeduid. Terug op de fiets is het klimmen geblazen naar een 560 meter lange spoortunnel. Als we aan de andere kant het daglicht weer infietsen is het allen nog maar dalen naar Daun. Over een enorm spoorwegviaduct fietsen we het stadje binnen.

Tijdens de lunch, even buiten Daun, vallen de eerste spatjes. Er is weer neerslag aangekondigd voor vanmiddag. Hopelijk valt het mee. De Maare-Mosel radweg is afgelopen. We maken nu gebruik van de normale fietswegwijzers. Over smalle weggetjes gaat het voortdurend vals-plat omhoog. Een heel stuk fietsen we over een typische ongeasfalteerde Duitse bosweg. Via een steile afdaling bereiken we Kelberg waar we een paar lekkere koeken scoren bij de plaatselijke banketbakker. Een steile klim met stukken 10% is de laatste hindernis op weg naar het dal van de Ahr. Eenmaal boven gaat het kilometers lang heerlijk naar beneden. Het laatste stuk langs de rivier duurt langer dan we willen: inmiddels zijn we flink nat en vooral Casper heeft het koud gekregen op zijn aanhangfiets. Als we de camping opdraaien is het leed gelukkig snel geleden.

Dag 8: Ahrdorf - Stadtkyll | 41 km
> Routekaartje

Als we ons 's ochtends vroeg buiten de tent wagen, blijkt het nog enorm vochtig buiten. In de wetenschap dat het weer vandaag alleen maar beter wordt, laden we vrolijk alle spullen weer op de fietsen. Vrijwel meteen vanaf de camping pikken we de Kalkeifel Radweg op. Net als zoveel andere fietsroutes loopt ook deze over een oude spoorbaan. Al na een paar kilometer door het idyllische dal van de Ahbach passeren we een kasteelruïne uit de 14e eeuw. Voorbij Ahütte komen we langs de Dreimühlen waterval. Die ontstond begin vorige eeuw na de aanleg van de spoorbaan. Elk jaar groeit hij door een chemische reactie en de uitbundige groei van mos zo'n 10 centimeter aan.

In het dorpje Kerpen waakt een imposante burcht over de witgepleisterde huizen. We laten ons de lekkernijen van de lokale bakker weer goed smaken. Op zoek naar een speeltuin voor de kinderen fietsen we verder naar Hillesheim. In de Middeleeuwen was dit een van de belangrijkste plaatsen in de Eifel. In opeenvolgende oorlogen werd het stadje bij herhaling verwoest. Ofwel eingeäschert, zoals ons fietsgidsje beeldend verwoordt. De prima speeltuin vinden we onder de rook van de eeuwenoude stadsmuur. Bijna anderhalf uur later dalen we af naar het dal van de Kyll. We volgen de rivier stroomopwaarts. Ter hoogte van Stadkyll zoeken we een plekje op een enorme Landal camping. De kinderen wanen zich er in het Walhalla door de vele speelmogelijkheden.

Dag 9: Stadtkyll - Gerolstein | 45 km
> Routekaartje

We volgen het fris-groene dal van de Wirft stroomopwaarts. De lucht is helderblauw, het zonnetje schijnt uitbundig en het is lekker warm. Geweldig fietsweer dus. Via een mooie gravelweg bereiken we het plaatsje Schönfeld. Windmolens in de verte markeren het hoogste punt van de heuvelkam. Eenmaal boven wacht een lange geleidelijke afdaling. In Olzheim houden we een lange lunchpauze. Op het grasveldje staan een aantal speeltoestellen. Vooral de enorme wip-wap valt bij de kinderen in de smaak. Met z'n vieren erop willen ze van geen ophouden weten. Maar aan alles komt een eind, dus even later fietsen we weer vrolijk langs de Prüm.

Vlak voor Dausfeld verruilen we de Prüm Radweg voor de Eifel-Ardennen Radweg. We keren de rivier de rug toe en beginnen aan de forse klim het dal uit. Voor de 5 á 6 km/uur moet ik flink aan de bak. Met een kleinste verzet van 22/34 is deze lage snelheid echter prima te doen. Door een open landschap fietsen we over golvend terrein richting Gerolstein. Opeens duiken we met een tweetal haarspeldbochten een bebost beekdalletje in. Gelukkig valt de klim het dal uit mee. Overwegend dalend cruisen we naar Müllenborn. Daar leidt de fietsroute ons over een smal en gedeeltelijk onverhard wegje een laatste klim op. De afdaling brengt ons in Gerolstein. Net als de eerste dag fietsen we weer langs de Kyll. Bij het station steken we de rivier over, waarna het niet ver meer is naar de camping.

Terugkijkend op een erg geslaagde fietsvakantie eten we een ijsje op het terras. Terwijl de kinderen zich vermaken in de speeltuin pak ik alle spullen in de auto. Nog geen drie uur later zijn we weer thuis.